SBK bevindt zich al 70 jaar als een spin in het web van de kunstwereld. Om dit jubileum te vieren organiseert SBK een expositie die dit keer niet draait om externe kunstenaars, maar om het creatieve talent binnen de eigen muren. Acht kunstenaars, werkzaam binnen SBK, tonen hun werk.
Acht paar armen die dagelijks bijdragen aan de organisatie én aan hun eigen artistieke praktijk. Kunst van binnenuit dus.
Octopus’ Garden laat zien dat SBK niet alleen kunst deelt met de wereld, maar deze ook zelf voortbrengt. Het is een ode aan die veelzijdigheid: een kleurrijk en levendig overzicht van makers die SBK van binnenuit mee vormgeven – met hoofd, hart en hand.
Deelnemende kunstenaars:
Caro Bensca, Danielle de Boo, Piet van de Kar, Aster Kruisbrink, Joost Krijnen, Irene Kunst, Andrew Reid en Janneke Veerman
Caro Bensca (1964, Duitsland) maakt haar werk op een eclectische en intuïtieve manier, waarbij ze zelden gebruikmaakt van nieuwe materialen. In plaats daarvan verwerkt ze gevonden voorwerpen en objecten uit haar familiearchief.
Als een alchemist op zoek naar het levenselixer combineert Bensca verhalende elementen en humor met zowel synthetische als natuurlijke materialen. Zo creëert ze een eigen, persoonlijk universum – een wereld waarin het banale en het poëtische naadloos samenkomen.
Bensca biedt de toeschouwer een intiem inkijkje in haar wereld: niet alleen in de fysieke ruimte die haar werk inneemt, maar ook in de ruimte van het visuele denken. De cirkel van het leven vormt daarbij een terugkerend en verbindend thema.
Danielle de Boo
Het onverwachte en ongrijpbare van de menselijke geest fascineert Danielle de Boo en vormt een rode draad in haar werk als autonoom kunstenaar. In een wereld die steeds meer wordt gecontroleerd, gepolijst en beïnvloed, voelt zij de noodzaak om een tegenbeeld te schetsen. Op persoonlijke en verfijnde wijze onderzoekt ze de achterkant van de façade.
In dat spanningsveld vindt zij het duistere en oncontroleerbare — troost puttend uit schoonheid en humor.
Momenteel werkt ze als visual artist aan een animatie voor de hybride speelfilm Bobby Baxter. Deze film is gehonoreerd door het Nederlands Filmfonds en gaat naar verwachting in 2026 in première.
Aster Kruisbrink (1999) maakt berglandschappen die ‘leven’. Ze schildert met natuurlijke pigmenten die langzaam vervagen onder invloed van zonlicht. Laag voor laag verandert het beeld, totdat soms alleen nog een hint van de herinnering aan bergtoppen overblijft.
Haar serie Alterations at Altitude bestaat uit landschappen geschilderd met kleurstoffen en pigmenten die ze zelf maakt van planten uit haar onderzoekstuin. Geel komt bijvoorbeeld uit kamille, roodroze uit meekrap, en blauw- en groentinten uit wede of algen. Het kweken van planten en het ontdekken van nieuwe kleuren is voor haar een eindeloos experimenteel proces.
De natuurlijke verf verandert met het licht. Terwijl bovenliggende lagen vervagen of verkleuren, worden verborgen lagen zichtbaar — net zoals landschappen voortdurend in beweging zijn. Gips, houtskool en potlood vormen de vaste elementen in haar werk. Geïnspireerd door bergwandelingen, natuur en dagdromen nodigt Aster je uit om aandachtiger om je heen te kijken en je te verwonderen over subtiele veranderingen door de tijd heen — zichtbaar voor wie durft stil te staan.
Irene Kunst creëert in haar schilderijen en tekeningen werelden waarin verschillende werkelijkheden naast elkaar kunnen bestaan. In haar verbeelding zoekt ze naar parallelle universa – eigen versies van de werkelijkheid – waarin ze ongrijpbare processen tastbaar maakt.
Strakke architectonische vormen contrasteren met vloeiende, organische bewegingen, waardoor een sfeer van vervreemding ontstaat. Terugkerende thema’s in haar werk zijn klimaatverandering, ontbossing, verstedelijking en industrialisatie.
In haar meest recente tekeningen reageert de natuur op haar verdrijving door menselijk ingrijpen. Alsof ze zich losmaakt van de aarde – een autonome kracht die zich niet langer laat terugdringen.
Joost Krijnen beweegt zich in zijn werk tussen observatie en verbeelding, met een beeldtaal die balanceert tussen het alledaagse en het absurde. In kleurpotloodtekeningen, schilderijen en grafiek ontstaan gelaagde beelden waarin toon, materiaal en inhoud een spannende wisselwerking aangaan.
Zijn werk draagt een tragikomische ondertoon en laat zich niet eenduidig interpreteren. Gecontroleerde opbouw en impulsieve ingrepen wisselen elkaar af, wat ruimte schept voor het intuïtieve en onverwachte. Krijnen zoekt beelden die iets voelbaar maken zonder het vast te leggen – open voor dubbelzinnigheid en reflectie.
Janneke Veerman is beeldend kunstenaar en werkt met fotografie als medium. Ze legt verstilde momenten vast en richt zich op details die vaak over het hoofd worden gezien. Door de nadruk te leggen op het stille, creëert ze poëtische beelden die een gevoel van ontsnapping, bezinning of een autobiografisch verhaal oproepen.
Kenmerkend in haar werk zijn reflecties, gelaagdheid, vervaging en het spel met licht en donker. Het is haar antwoord op de hectiek van een maatschappij vol prikkels en prestatiedruk. Met haar beelden nodigt ze uit tot bewust kijken, tot even stilstaan – als een visuele adempauze in een snelle wereld.
