De naaldbomen achter de duinen zwieren zachtjes door de Mediteraanse bries. In de opgewekte sfeer van de zomer mijmert een weemoedige vrouw over de tragiek van haar bestaan. Terwijl je in een koortsachtige droom kennismaakt met vreemde poppen en dansende kleuren, zetten de herinneringen aan het ordelijke Nederlandse landschap je weer met beide benen op de grond. Bam! een bokshandschoen klapt hard tegen de kaak van een onbekende; laten we hier maar even weggaan voor het uit de hand loopt. Bijgekomen van de schrik en met een bruisend glas water, ebt de spanning weer weg. Een Marokkaanse heer toont zijn publiek rustig en vol trots een kunstwerk – of is het handelswaar? – de golven van de haven zijn immers niet ver weg.