Gertjan Scholte-Albers schildert ‘En Plein Air’; een Franse term uit de kunstgeschiedenis, wat letterlijk ‘in openlucht’ betekent. Bij het Pleinairisme wordt ter plekke, buitenshuis – of beter gezegd - buiten het atelier geschilderd. Met de uitvinding van de verftube, midden 19e eeuw, trokken schilders naar buiten om een impressie van het (dag)licht te vangen. Het Pleinairisme was onderdeel van het Impressionisme .
Nu, anderhalve eeuw later, is het helemaal niet vanzelfsprekend meer om buiten, naar de waarneming te schilderen. Aan de relevantie van schilderkunst word überhaupt vaak getwijfeld. Toch is het buiten-schilderen van Scholte-Albers verre van ouderwets. In het huidige, vluchtige tijdsgewricht van internet, is het haast een statement en onderscheidt hij zich van zijn collega’s. Scholte-Albers trok naar buiten nog lang voordat de beroemde Britse schilder David Hockney dat deed, in 2005.
Ook in de uitvoering bedient Scholte-Albers zich van hedendaagse technieken en inzichten. Hij verdunt zijn verf met wasbenzine (‘droogt snel en glanst mooi’ ) en deed studie naar RGB (beeldscherm) kleuren. Sommige werken zijn een foto-negatiefomzetting van de waarneming. Groentinten zijn dan verworden tot knallende magenta’s en oranje’s.
De kracht van de impressionistische notitie; het vangen van een moment in de tijd, blijkt ondanks de actuele invalshoek, nog altijd even sterk.
Kunstuitleen & Galerie 48
